Głównym obszarem działalności badawczej prof. dr hab. Joanny Stefańskiej są poszukiwania odnoszące się do relacji przestrzeni architektonicznej i sztuki oraz badanie wpływu tych zależności na percepcję dzieła plastycznego. Jest autorką artykułów i monografii naukowych, w których zajmuje się problematyką związaną z artykulacją przestrzeni wystawienniczych w aspekcie prezentacji sztuki.
W swoich opracowaniach naukowych odnosi się do sposobów formułowania przekazu artystycznego oraz poszukiwania i analizy czynników determinujących oddziaływanie dzieł plastycznych w kontekście przestrzeni wystawienniczej.
Tworzy w zakresie malarstwa, rysunku, grafiki cyfrowej, a także architektury wnętrz i wystawiennictwa. W autorskich działaniach artystycznych uwzględnia aspekt site-specific oraz intermedialne poszukiwania z wykorzystaniem obiektu, fotografii, filmu i technologii cyfrowych.
W swoich realizacjach wskazuje na istotną rolę łączenia mediów oraz potrzebę wykraczania poza fizyczne granice obrazu, traktując działanie artystyczne w kategorii zjawiska przestrzennego. Istotnym elementem jej praktyki artystycznej jest organizacja przestrzeni wystawienniczych w kontekście poszukiwania optymalnych rozwiązań dla prezentacji obiektów sztuki ze szczególnym uwzględnieniem działań site-specific jako przykładu synergii przestrzeni architektonicznej i sztuki.
Swoje prace prezentowała na 34 wystawach indywidualnych i ponad 100 wystawach zbiorowych zrealizowanych w kraju i za granicą, m.in. : w Belgii, Czechach, Grecji, Japonii, Niemczech i we Włoszech. Jest laureatką nagród i wyróżnień artystycznych, stypendystką Ministra Kultury i Sztuki. Pełniła funkcję recenzenta w dwudziestu postępowaniach habilitacyjnych przeprowadzonych w dziedzinie sztuki, w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki. Promotor prac doktorskich. Jest organizatorką i kuratorką wystaw i wydarzeń artystycznych, warsztatów i sympozjów. Od 2020 r. pełni funkcję wicedyrektora Instytutu Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej.
Prof. dr hab. sztuk plast. Andrzej Maciej Łubowski w swoich badaniach naukowych skupia się głównie na wzajemnych relacjach architektury i dzieł sztuki. Interesuje się wpływem architektury miejsc ekspozycyjnych na odbiór dzieł sztuki w niej wystawianych, ale także oddziaływaniem różnego rodzaju wizualnych wytworów artystycznych na architekturę i urbanistykę w tym na zieleń miejską. W ramach badań organizował wystawy w galeriach sztuki o różnej architekturze wnętrz ekspozycyjnych: nowoczesnej, zabytkowej i poprzemysłowej. Dotychczasowe wyniki badań zostały opublikowane w dwóch monografiach: „Przestrzenie. Dzieło plastyczne w architekturze”, „Relacje. Dzieło plastyczne w architekturze” oraz w artykułach naukowych w czasopismach.
Prof. Andrzej Maciej Łubowski oprócz pracy naukowej zajmuje się przede wszystkim malarstwem sztalugowym a także malarstwem ściennym, którego najważniejsze dokonania w tym zakresie to projekty i wykonanie polichromii dwóch zabytkowych kamienic na Starym Rynku w Poznaniu.
W latach 70. ubiegłego wieku zasłynął jako jeden z czołowych przedstawicieli hiperrealizmu w Polsce.
W tamtych czasach malował obrazy o symbolizującym charakterze oparte na fotografii przedstawiające ludzką postać wśród pobrużdżonej ziemi wielkomiejskich wykopów, były to kryptoautoportrety. Ma w dorobku 55 wystaw indywidualnych. Ostatnio zaczął malować wielopostaciowe obrazy oparte na fotografii przedstawiające przechodzących ludzi w przestrzeni miejskiej. Obrazy te dotyczą kondycji ludzkiej. Prace prof. Andrzeja Macieja Łubowskiego są w wielu zbiorach muzealnych, w tym w Kolekcji Sztuki XX i XXI wieku w Muzeum Sztuki w Łodzi.
Członek Związku Polskich Artystów Plastyków, pełnił funkcje w jego władzach był m.in.: v-ce prezesem Zarządu Głównego w Warszawie oraz przez cztery kadencje prezesem Okręgu Poznańskiego ZPAP, był kuratorem wielu wystaw i sympozjów. Otrzymał Złotą Odznakę ZPAP. Za działalność artystyczną został uhonorowany Nagrodą Marszałka Województwa Wielkopolskiego oraz Brązowym i Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Studiował malarstwo i rzeźbę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (ob. Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu). Debiutował w 1993 r. na wystawie Nowe Pokolenie w Sztuce Polskiej. Idee poza Ideologią w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie. Doktorat w 2003 na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych, ASP w Poznaniu Habilitacja w 2013 na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych, UAP w Poznaniu Od 2000 r. pracuje na WAPP w Katedrze Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych. Od 2015 r. prowadzi przedmiot Kody kulturowe
w budownictwie dla doktorantów na WBiIŚ. Od 2019 r. Przewodniczący Komisji Urbanistyki, Planowania Przestrzennego i Architektury PAN Oddział w Poznaniu. Realizuje się w zakresie obiektów malarskich, malarstwa sztalugowego i architektury. Projektuje także wnętrza i wyposażenie kościołów, w zakresie rzeźby i witrażu, jest autorem instalacji, obiektów i rzeźb wpisanych w architekturę i otoczenie. Prowadzi również działania interaktywne z pogranicza scenografii i intermediów. Udział w licznych wystawach w kraju i zagranicą.
Nagrody i wyróżnienia:
Nagroda –stypendium Miasta Poznania dla Młodych Twórców, 1994.
Srebrny Medal Salonu Rzeźby-Wiosna 97, Warszawa, 1997,
Laureat w konkursie na projekt wnętrza wystroju kościoła Ojca Pio w Poznaniu, 2007,
Jeden z Laureatów w konkursie na rzeźbę dla Warszawy, 2009,
Medal Res Necessaria Hominum. Pro Regionalibus et Urbanis Studiis PAN Komisji Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Oddział w Poznaniu Natura Tutela, 2014,
Nagroda Główna -Grand Prix IZABELLA za wystawę. Archeologiczne tajemnice palatium i katedry poznańskiego Ostrowa w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu oraz przyznanie Kategorii I za działalność wystawienniczą Marszałka Województwa Wielkopolskiego w konkursie na Wydarzenie Muzealne Roku w Wielkopolsce, 2016.
W latach 1990 - 95 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu, na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, kierunek Rzeźba.
Pracę dyplomową z zakresu rzeźby wykonała pod kierunkiem prof. Józefa Kopczyńskiego w 1996r., uzyskując stopień magistra sztuki.
Od 1998r. współpracowała z odlewnią Zygfryda Kochanowskiego w Rokietnicy, realizując liczne prace rzeźbiarskie odlewane z brązu.
W 2000r. podjęła pracę na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej na okres próbny.
Od 2001r. zatrudniona na stanowisku naukowo-dydaktycznym w Katedrze, Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych Wydziału Architektury prowadząc ze studentami II i III roku zagadnienia rzeźbiarskie w aspekcie architektury i przestrzeni.
W 2003r. brała czynny udział w zakupie pieca ceramicznego dla Katedry oraz zorganizowała laboratorium ceramiczne dla studentów Wydziału Architektury. Zorganizowała i wyposażyła pracownię witraża, prowadziła zajęcia w ramach pracowni badawczej ze studentami V roku
z projektowania i realizacji technik witrażowniczych.
W 2006r. zorganizowała letni plener ceramiczny dla studentów architektury w Kożminie w ramach Projektu Unijnego ,,Ogrody Świata’’.
Od 2003r. członek komisji egzaminacyjnej na Wydziale Architektury. Opiekun nad corocznymi plenerami malarsko – rysunkowymi. Poza działalnością dydaktyczną w Katedrze, przez kilka lat prowadziła cykliczne warsztaty artystyczne w Plenerowej Akademii Sztuki ,,ART. MUNDI’’ pod patronatem prof. Stefana Jurgi Rektora Uniwersytetu A. Mickiewicza.
W 2010r. obroniła na Wydziale Architektury pracę doktorską, uzyskując stopień doktora nauk technicznych z zakresu architektura i urbanistyka.
W 2011r. we współpracy ze Szkołą Podstawową nr.11 w Poznaniu brała udział w Unijnym Projekcie profilaktyczno-edukacyjnym ,,Fabryka Ciszy’’ projektując wraz ze studentami II roku Architektury obiekty przestrzenne do wypoczynku dla dzieci z nadpobudliwością.
Od 2011r. zatrudniona na stanowisku adiunkta w Katedrze Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych Wydziału Architektury. Prowadziła zajęcia z rzeźby dla studentów II roku I stopnia Architektury oraz I roku I stopnia Edukacji Artystycznej. Efektem podjętych przez studentów prac w dziedzinie rzeźby, ceramicznego detalu architektonicznego, mozaiki oraz witrażu były coroczne wystawy organizowane w galerii Słodowni ,,Stary Browar’’ w Centrum Wykładowym PP i Muzeum Archidiecezjalnym.
Od 2013r. w ramach współpracy z Muzeum Archeologicznym w Poznaniu i Rezerwatem Archeologicznym Genius Loci brała udział w corocznych projektach interdyscyplinarnych oraz naukowo-badawczych, takich jak między innymi wystawa: ,,Archeologiczne tajemnice palatium i katedry poznańskiego Ostrowa” zorganizowana w 2016r. z okazji 1050 rocznicy Chrztu Polski, która otrzymała Nagrodę Główną – GRAND PRIX w Konkursie ,,IZABELLA 2016”.
Zorganizowała i przeprowadziła kilkanaście konkursów projektowych dla studentów Wydziału Architektury, zorganizowała laboratorium szkła w architekturze, prowadząc ze studentami Architektury Wnętrz zajęcia z fusingu. Jest opiekunką koła naukowego ,,Arch’deco’’.
Aktualnie pracuje na stanowisku adiunkta w Instytucie Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego na Wydziale Architektury PP, zajmuje się projektami ceramicznych elementów modularnych funkcjonujących w kontekście architektury, rzeźbą, fusingiem, portretem oraz medalierstwem.
W pracy naukowej podejmuje tematy dotyczące z relacji koloru i malarstwa z przestrzenią architektoniczną. W swoich badaniach skupia się na estetyce i jakości przestrzeni wnętrza architektonicznego oraz kładzie nacisk na odrębność malarstwa ściennego związanego z architekturą w stosunku do nurtu muralu. Drugim obszarem refleksji są zagadnienia dotyczące kultury postmodernistycznej i problemów estetycznych w architekturze i sztuce współczesnej.
Absolwent ASP w Poznaniu w 1998 roku oraz odbył staż artystyczny w l`Ecole des Beaux-Arts w Rennes we Francji, a w 2014 uzyskał doktorat z malarstwa (UAP).
Zajmuje się malarstwem olejnym, akwarelą oraz malarstwem ściennym w technikach al fresco, al secco, Keim A. Projektuje freski i wyposażenie obiektów sakralnych. Prezentował swoje malarstwo na wielu wystawach. Zrealizował wiele realizacji ściennych w Polsce i we Francji. Do ważnych osiągnięć należą: rekonstrukcja polichromii barokowych (260 m2) w kościele Przemienienia Pańskiego w Poznaniu (2004 – 2005), projekt fresku "Melancholia" na elewacje Muzeum Narodowego w Poznaniu (prezentacja, Galeria Miejska Arsenał, Poznań (2014) oraz realizacja czterech fresków "Żołnierze polscy w Comblessac", "Historia św. Convoiona", "Historia fundacji kaplicy N.D. de Lorette", "Cuda św. Melainiusza" w kościele saint Eloi w Comblessac, Francja (2022).
Prowadził pracę terapeutyczno-edukacyjną z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie oraz z młodzieżą. Współtworzył Galerię Spotkań, przy Instytucie Duchowości Carmelitanum w Poznaniu i prowadził audycję radiową "Radiowa Galeria Wyobraźni" w Radio Emaus w Poznaniu. Prowadził wykłady o zagadnieniach sztuki i przestrzeni publicznej na konferencjach, spotkaniach i kursach. Jest współautorem książki Między muzeum i prezbiterium (2017), za którą otrzymał nagrodę "Poznaniana 2017". Zajmuje się krytyką i teorią sztuki. Publikował felietony i artykuły mi. w czasopiśmie Obieg (CSW) Zamek Ujazdowski w Warszawie. Swoje doświadczenia z dziedziny sztuk plastycznych łączy z muzyką chóralną. Jako tenor jest członkiem Chóru Filharmonii Poznańskiej Poznańskie Słowiki. Wraz z zespołem koncertuje w Polsce i zagranicą.
Paulina Kowalczyk, artystka wizualna, kuratorka, anglistka. Głównym obszarem jej badań są relacje pomiędzy sztuką a odbiorcą w kontekście miejsca realizacji wystawienniczych, ze szczególnym uwzględnieniem przestrzeni niekonwencjonalnych oraz sztuki w przestrzeni publicznej. Jej dorobek naukowy obejmuje artykuły naukowe oraz udział w konferencjach.
Zajmuje się także sztukami wizualnymi, a w swoich projektach często pracuje z dźwiękiem. Jej główną dyscypliną jest malarstwo, ale w swoich realizacjach wykorzystuje również rysunek, grafikę cyfrową i warsztatową (drzeworyt, sitodruk, offset, techniki metalowe), ceramikę, instalację i działania performatywne. W swoich działaniach uwzględnia aspekt site-specific oraz in situ. Zrealizowała 30 wystaw indywidualnych, a jej prace można było oglądać na ponad 100 wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą, m.in. w Niemczech, Czechach, Austrii, Japonii, we Francji, Włoszech, na Węgrzech. Uczestniczyła w wielu międzynarodowych plenerach, konferencjach i festiwalach sztuki.
Działa także w obszarze kuratorstwa oraz edukacji w zakresie teorii sztuki, psychofizjologii widzenia i teorii koloru. Wykłada gościnnie w instytucjach sztuki oraz on-line w ramach projektu Kultura w Sieci. Prowadzi warsztaty rysunkowe i malarskie m.in. w Galerii MBWA w Lesznie oraz Galerii Chalupka w Pradze. Przez 10 lat współpracowała również z Teatrem Węgajty. Członkini 2 grup artystycznych: Entropia oraz Nomen.
Architektka i graficzka, prowadząca zajęcia z rysunku oraz malarstwa na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej. Od wielu lat przygotowująca do egzaminów z rysunku przyszłych studentów jako założycielka i prowadząca szkoły rysunku ‚Studio’. Fascynatka rysunku odręcznego oraz sztuki nowych mediów. Aktywnie działa jako grafik, tworząc identyfikacje wizualne i materiały promocyjne dla polskich marek.
Studia magisterskie w dyscyplinie architektury i urbanistyki skończyła w roku 2022 na wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej a od 2024 roku jest doktorantką Szkoły Doktorskiej Politechniki Poznańskiej. W pracy naukowej skupia się na możliwościach wykorzystywania biomateriałów w architekturze oraz designie. Jest autorką artykułów naukowych opisujących jej badania nad właściwościami kompozytów na bazie grzybni w architekturze oraz architekturze wnętrz oraz ich akceptacji wśród konsumentów.